Pierwsza na naszej liście książka nagradzanej szwedzkiej dziennikarki i pisarki to relacja z dziennikarskiego śledztwa przeprowadzonego przez trójkę jej rodaków i kolegów po fachu, pracujących dla jednej ze stacji telewizyjnych. Punktem wyjścia do dziennikarskiego dochodzenia była sprawa deportacji ze Szwecji dwóch Egipcjan, rzekomo zaangażowanych w działalność terrorystyczną (później okazało się, że nie ma na to żadnych dowodów), których wydano reżimowi rządzącemu w Kairze, mimo że istniała groźba użycia wobec nich tortur. Jak się okazało był to tylko czubek góry lodowej – dziennikarze ustalili bowiem, że za deportacją stała amerykańska CIA, a sama akcja była częścią tajnej wojny z terroryzmem obejmującej porwania i tortury, a prowadzonej, łagodnie mówiąc, bez poszanowania procedur demokratycznych. Tak opisał ją były agent CIA, z którym rozmawiali dziennikarze: „Kiedy w mieście ma miejsce napad, nie zaaresztujesz pięćdziesięciu osób, licząc na to, że któraś z nich okaże się sprawcą. A właśnie tak zwalcza się dziś terroryzm.” (s. 291). Świetnie udokumentowana i napisana z dziennikarskim nerwem opowieść Leny Sundström przywodzi na myśl film i książkę „Wszyscy ludzie prezydenta” o aferze Watergate – podobnie jak tam mamy do czynienia z fascynującym, ale bardzo skomplikowanym śledztwem sięgającym szczytów władzy, i tu i tam dowiadujemy się bardzo dużo na temat kulis wielkiej polityki i pracy dziennikarzy, i tu, i tam akcję napędza przeczucie reporterów, że trafili na sprawę, która może zmienić historię. Jednocześnie jest książka Sundström głosem w debacie o tym czy można poświęcać demokrację na ołtarzu bezpieczeństwa. Dla zainteresowanych tematem wojny z terroryzmem i politycznym dziennikarstwem śledczym.