Najnowsza książka autorki znanej z udanych baśniowych i fantastyczno-realistycznych opowieści dla starszych dzieci to kolejna sensacyjno-magiczna powieść dla młodzieży, w której współcześni bohaterowie skutecznie ingerują w wydarzenia z odległej przeszłości („Antykwariusz” na p 11/06). Niezwykłą wyprawę do renesansowej Werony odbywają tu koledzy bohaterki „Antykwariusza” (Julki) z gimnazjum plastycznego, wykonawcy głównych ról w szkolnym przedstawieniu „Romea i Julii” (Marysia i Michał oraz siostra bliźniaczka Michała, Ola). A sprawcami niezwykłych wydarzeń są duchy postaci z szekspirowskich dramatów, marzące, aby ktoś z aktorów wcielających się w ich role zmienił bieg scenicznych historii i dał im szansę na szczęście w zaświatach. Najlepsi do tego celu wydają się równolatkowie literackich kochanków, bardzo emocjonalnie podchodzący do swoich ról i chyba trochę w sobie zakochani, więc to im duchy objawią się na szkolnym strychu, a odnotowanymi w prasie ekscesami w profesjonalnym teatrze zwabią na spektakl i za kulisy, gdzie ukryte jest przejście do Werony. Tu troje nastolatków dołoży wszelkich starań, by nie dopuścić do śmierci Romea i Julii, co okaże się tym trudniejsze, że czas wydarzeń, w których uczestniczą, nie pokrywa się ze znanym im z szekspirowskiego dramatu, a niezwykłe podobieństwo przybyszów z przyszłości do dramatis personae dodatkowo komplikuje sprawę. Bohaterów czeka więc seria emocjonujących przeżyć - ucieczek, pogoni, ukrywania się i wydobywania z kolejnych zamknięć – zakończonych zaskakującym finałem. Autorka wykorzystuje schemat sprawdzony w poprzedniej powieści, ale ze znacznie mniejszą dynamiką fabuły i ładunkiem sensacji, koncentrując się na emocjach i próbie pokazania współczesnym nastolatkom ponadczasowości szekspirowskich dramatów (niestety, nie w pełni przekonująco).

Sprawna warsztatowo, ale nieco mniej wciągająca lektura dla czytelników lubiących połączenie sensacji, historii i magii.