Drugi tom udanego cyklu humorystyczno-magicznego fantasy, przewrotnie wykorzystującego większość najpopularniejszych wątków baśniowych dla stworzenia nowej fabuły pełnej absurdalnych wydarzeń i osobliwych bohaterów („Konszachty ze smokami” p 6/06). Młody władca królestwa Zaczarowanego Lasu, przedziwnej krainy, w której wszystko nieustannie się przemieszcza (Mendanbar), zdecydowany przeciwnik typowego królewskiego trybu życia i małżeństwa z typową księżniczką, uważa, że tylko on jest odpowiedzialny za wszystko, co dzieje się w jego kraju. Kiedy więc odkrywa połacie zniszczonego do cna i ograbionego z magii terenu, a na spalonej ziemi łuski smoków, musi skonsultować się z nowo wybranym władcą magicznych gadów (smoczycą Kazul). Niestety, Król Smoków zniknęła, a smocza księżniczka (Cimorena – bohaterka poprzedniego tomu) wyrusza właśnie na jej poszukiwania, nie bacząc na niebezpieczeństwa wyprawy. Oczywiście dżentelmeński król Zaczarowanego Lasu nie puści damy samej i oboje przeżyją szereg niesamowitych, stojących w jawnej sprzeczności z baśniową tradycją przygód – korzystając z niesprawnego magicznego sprzętu, spotykając znanych baśniowych bohaterów marzących o uwolnieniu się od swoich tradycyjnych zajęć i odkrywając zupełnie nowe zastosowania magii – by odkryć kolejną intrygę podstępnych magów i zmienić poglądy dotyczące małżeństwa. Równie lekko napisana (w konwencji pratchettowskiej dla młodszych czytelników), zabawna i pełna fantazji kontynuacja z dynamiczną akcją i piętrowym dowcipem bazujacym na odwracaniu typowych sytuacji baśniowych ku utrapieniu bohaterów. Tam gdzie podobał się poprzedni tom.