Chronologicznie drugi, a trzeci na rynku, również niezbyt dobry literacko tom powieści środowiskowej dla nastolatek („3 ostre sardynki” p 7/07, „Przyjaźń pikantnie przyprawiona” p 16/07) poruszającej w nieco przedydaktyzowanej formie tematy przyjaźni, pierwszych miłości, zazdrości, lojalności i walki o niezależność. Kiedy trzy świeżo wykreowane przyjaciółki (Sara, Dina i Nelly) spotykają się w internacie po feriach świątecznych, ich wzajemne relacje nieco się zmieniają. Szkolna gwiazda (Nelly) przyjeżdża z opóźnieniem, a już na miejscu ma tylko jeden temat do rozmowy – chłopaka, w którym się zakochała (Lorenza). Apodyktyczna sąsiadka ze szkolnej ławki (Dina) także świata nie widzi za obiektem swego uwielbienia (Marvinem), a dziwne zachowanie chłopaka wprawia ją w fatalny nastrój, co odbija się na współlokatorkach. Ale miłość dopadła także spokojną, zrównoważoną i skrytą główną bohaterkę (Sarę) – dziewczynka wprawdzie ma trochę kłopotów z nauką z winy antypatycznego, złośliwego nauczyciela, jednak zaczyna udawać kompletnego głąba z matematyki tylko po to, by kolega (Alex), w którym się podkochuje, mógł jej udzielać korepetycji. Owładnięte uczuciami sardynkowe przyjaciółki nie mogą nie pomóc tej, która nabiera wątpliwości w lojalność ukochanego (Dinie) i przypadkiem odkrywają w podziemiach szkoły tajemniczą dziewczynkę, a wspólna opieka nad małą uciekinierką z Tajlandii mocno skomplikuje sprawy sercowe nie tej z nich, która najbardziej obawiała się komplikacji. Tu także aktualna dla czytelniczek problematyka i fabuła osadzona w „z życia wziętych” realiach szkolnej codzienności mogłyby stworzyć udaną całość, gdyby nie słaby poziom literacki książki – z płytką podbudową psychologiczną i ciężkim, drętwym stylem odbierającym akcji cały dynamizm (dodatkowo podkreślonym przez zły przekład). Tam gdzie poprzednie tomy.