Kolejna książka autorki cyklu „Różowe Anioły” („Opowieść Kathleen” p 11/06, „Opowieść Rainy” p 7/07) to również współczesna powieść psychologiczno-obyczajowa dla nastolatków o nastolatkach – stawianych przez życie w trudnych sytuacjach i przed trudnymi decyzjami. Tym razem jest to opowieść o przedwczesnym macierzyństwie i przedwczesnej śmierci zmieniających dotychczasowe nastawienie do świata czternastoletniej bohaterki-narratorki (Susanny Scanland). Dotychczas grudzień kojarzył się dziewczynie z traumatycznymi przeżyciami – wtedy zginął w wypadku jej ojciec, w parę lat później zmarła babcia, u matki zdiagnozowano nieuleczalną i postepującą chorobę. A ostatniego jej starsza o dwa lata, pełna fantazji i apetytu na życie siostra (Briana) uciekła z domu, zamierzając zrobić karierę w Hollywood i założyć rodzinę z ukochanym chłopakiem. Dla spokojnej, zrównoważonej narratorki był to szok. Ona nawet przed sobą nie bardzo potrafi przyznać, że chyba właśnie zakochuje się w przyjacielu z dzieciństwa. Kiedy po ośmiu miesiącach uciekinierka wraca do domu sama i w ciąży, jej matce wydaje się oczywiste, że niemowlę trafi do adopcji, narratorka uważa, że muszą je zatrzymać, a sama zainteresowana też szybko dojrzewa do decyzji na tak. Sytuacja komplikuje się jednak, gdy szesnastolatka nieoczekiwanie doznaje śmiertelnego pęknięcia tętniaka w mózgu, a lekarze podejmują wielotygodniową walkę o ratowanie dziecka. Narratorka angażuje się w nią również, przekonanie matki o zatrzymaniu noworodka okazuje się ważniejsze niż własne perturbacje uczuciowe, a nowe życie w domu zdaje się odwracać dotychczasową złą passę… Kolejna wzruszająca, nieco melodramatyczna, sprawnie napisana opowieść, tym razem o sile czerpanej z miłości do nienarodzonego. Według uznania.