Najnowsza książka znanej autorki powieści dla starszych i młodszych nastolatków, z zawodu pedagoga-terapeuty, adresowana jest do kręgu wiekowego czytelniczek jej cyklu „Klub Trzynastki”, a od dotychczasowych różni ją wprowadzenie elementu magii. Kiedy dwunastoletnia bohaterka (Iwa Muszyńska), wyjątkowo rozżalona niesprawiedliwym potraktowaniem jej przez świat, a zwłaszcza przez najbliższą rodzinę, wyraża życzenie, że chciałaby zniknąć, nie przypuszcza, jakie będą konsekwencje tego życzenia. Początkowo nieoczekiwana niewidzialność w nie dających się przewidzieć momentach wydaje się dziewczynie wspaniałym darem. Można ją wykorzystać w odegraniu się za głupie i upokarzające dowcipy na młodszym bracie, ingerowaniu w niektóre szkolne wydarzenia i w rywalizacji o tytuł najlepszej przyjaciółki, skoro, z niewiadomych powodów, najlepsze przyjaciółki mogą być tylko dwie, a nie trzy. Stopniowo jednak sytuacja wymyka się spod kontroli i dar zaczyna być przekleństwem – nieznośny brat i jego równie nieznośni koledzy zbliżają się do granicy załamania nerwowego, koleżanka, o której przyjaźń zabiega bohaterka, stopniowo odsłania swoje wyjątkowo paskudne oblicze, a rodzice zaczynają tracić cierpliwość wobec dziwnych ich zdaniem zachowań córki. W tej nowej rzeczywistości po prostu nie da się żyć. Ale zanim uda się wszystko uporządkować, bohaterka zrozumie, jakiej przyjaźni powinna szukać. Ubrana we w miarę atrakcyjny kostium fabularny opowieść o konsekwencjach manipulacji, jak zwykle u tej autorki słaba literacko i niejednoznaczna, otwarta na dyskusję. Według uznania.