Ciekawa książka obalająca niektóre mity na temat rzymskiej inkwizycji, jednej z najbardziej osławionych instytucji w historii Starego Kontynentu. Jej autorem jest Peter Godman - profesor łacińskiego średniowiecza na uniwersytecie w Tybindze. Przy pisaniu tej publikacji autor korzystał m. in. z dokumentów znajdujących się w watykańskich archiwach, które do niedawna uważane były za ścisle tajne. Książka przybliża sprawy, którymi zajmowało się Święte Oficjum. Aby zrozumieć podejmowane przez nie problemy trzeba pojąć, iż Święta i Powszechna Inkwizycja - mimo swej nazwy - miała swoje granice i wcale nie zajmowała się wielkim światem, lecz swoim bezpośrednim otoczeniem. Autor stara się odpowiedzieć na takie interesujące pytania: Co myśleli inkwizytorzy? Jakie były ich wyobrażenia, motywy, metody? Czy jest możliwe wniknąć w umysły tych postaci? Peter Godman zajmuje się stosunkiem do wiary inkwizytorów, ich tokiem myślenia, sposobami pracy. Koncentruje się przede wszystkim na ludziach, mniej interesuje go sama instytucja. Książka pokazuje, że Inkwizycja nie była monolitem. "To wrażenie umacnia bez wyjątku zła prasa, która mają inkwizytorzy (...) ale empatia z ofiarami nie jest jedyną przyczyną jednostronnego spojrzenia. Druga jest niewiedza: przed otwarciem archiwów zrozumienie sędziego było niemożliwe". Świetnie napisana, oparta na bardzo ciekawych źródłach pozycja, w której autor pokazuje nieznane na ogół fakty i przedstawia Inkwizytorów nie jako diabłów wcielonych, lecz jako zwyczajnych ludzi. Godman z uznaniem odnosi sie do postawy Jana Pawła II, papieża, który nie bał się przyznać, że Inkwizytorzy wyrządzili wiele krzywd. Polecam.