Najnowsza książka znanej niemieckiej autorki (ostatnio „Dwie małe czarownice” p 12/07) to realistyczno-fantastyczna historyjka na bardzo wesoło, opowiadająca o przyjaźni „międzygatunkowej” i niełatwej sztuce kompromisu. Tytułowy bohater jest nietypowym potworkiem ziemnym. Nie przepada za ulubionymi przez swoich pobratymców zapachami (ziemi, błota i zgnilizny), odkrył, że bardzo mu smakuje ludzkie jedzenie i środki czystości, a w dodatku uwielbia słuchać gry na pianinie. Nic dziwnego, że postanawia zamieszkać w domu trojga ludzi – dwóch nieco za dużych, ale jednego w sam raz – znalazł tam bowiem wszystko, o czy marzył. Mały człowieczek (Lolek), w którego łóżku pewnej nocy zaczyna chrapać nowy lokator, początkowo nie jest zachwycony kosmatym czterorękim, żarłocznym, leniwym, bałaganiarskim, egoistycznym i wyjątkowo nieuprzejmym potworkiem. Ale zawsze marzył o własnym zwierzątku, a nieznośny gość ma też wiele uroku i szybko zdobywa sympatię chłopca. Jednak ukrywany przed dorosłymi Kudłaty Pazur posuwa się za daleko: łakomy, ciekawski i beztroski, cały dom zamienia w jeden wielki śmietnik, ujawniając swoją obecność, i zostaje dość brutalnie wyeksmitowany. Teraz zdesperowany mały człowieczek musi przekonać zbulwersowaną mamę, że Kudłaty Pazur jest najlepszym przyjacielem, jakiego można sobie wymarzyć (jego plan okazuje się nadzwyczaj skuteczny) zaś wysiedlony potworek zdecydować się na pewne zmiany w zachowaniu. Czego się jednak nie robi dla przyjaźni… Lekko napisana, zabawna w konwencji lubianej przez najmłodszych, lektura rozrywkowa z nienatrętnym morałem.