Kolejna książka tego autora (poprzednio „Odwyk” 1989 w 21/02, „Stokrotka” p 12/97 w 18/03, ostatnio „Koniobójca” p 18/03) to jeszcze jedna wiwisekcja duszy zagubionej, zwichrowanej i obolałej, nastolatka mimo podejmowanych wysiłków nie radzącego sobie z własną psychiką i otaczającą go pozornie wygodną rzeczywistością. Tytułowy bohater (Damian Diament) to chłopak z zamożnej, troskliwej i kochającej się rodziny, wrażliwy, zdolny, zajmujący wysoką pozycję w hierarchii rówieśników. A jednak już w szkole podstawowej przeżywał irracjonalne stany lękowe (z wizjami jak po narkotykach) i napady nieuzasadnionej agresji. Przed szesnastymi urodzinami wszystko powraca wraz z obsesyjną myślą, że jako urodzony 1 listopada, wtedy właśnie powinien umrzeć i wiadomością o nagłej śmierci jego młodej wychowawczyni z podstawówki. Dręczony nawarstwiającymi się lękami i wyobrażeniami, bezskutecznie szuka pomocy w ramionach wspaniałej, silnej dziewczyny, naukach u mistrza tai-chi i psychoterapii, aby – po śmierci ojca w wypadku – za namową kolegów uciec w wirtualną rzeczywistość gry „Twój świat. Twoja wyobraźnia”. Ale i świat wirtualny okazuje się wrogi, wymykający się spod kontroli i niebezpieczny: jeden z kolegów bohatera po wielu godzinach gier komputerowych doznaje paraliżu po ataku padaczki. On sam również mdleje z wyczerpania i trafia do szpitala psychiatrycznego, ale dzięki pomocy dziewczyny próbuje wrócić do świata rzeczywistego. Narracja powieści jest całkowicie podporządkowana jej tematowi. Składa się z oderwanych obrazów, poszatkowanych myśli, sennych koszmarów i irracjonalnych zachowań, jakby opowiadał o sobie ktoś pokiereszowany psychicznie i „wracający z dalekiej podróży”. Jeszcze jedna dość udana literacko próba ukazania problemu pokolenia. Lektura dla starszych nastolatków.