Kolejna na naszej liście książka graficzki (tym razem wyłącznie w roli autorki tekstu), znanej m. in. z autorskich, proekologicznych pozycji o Tosi – poprzednio: „Tosia i pudełko” na P 02/12. Najnowsza książka autorki to ujęta w atrakcyjną formę komedii sensacyjnej opowieść adresowana do dzieci ze szkoły podstawowej, mająca zachęcić do odwiedzenia warszawskiego Muzeum Narodowego i zainteresowania się sztuką. Narratorem książeczki jest chłopiec (Stefan) ze słabością do jedzenia. Jego starszy brat (Jan) zakłada się w szkole, że włamie się do Muzeum Narodowego i ukradnie z niego jakiś cenny eksponat. Do swojej akcji wciąga oczywiście młodszego brata i, nieświadomego podstępu, dziadka, emerytowanego pracownika muzeum, którego cieszy nagłe zainteresowanie wnuków jego ukochaną placówką. Zgrabnie skonstruowana, pełna perypetii fabuła o nocnej wizycie w przybytku sztuki zakończona podwójnie zaskakującym finałem to oczywiście okazja do zaprezentowania najważniejszych skarbów tam zgromadzonych. Autorka zdecydowała się opowiedzieć o sztuce w sposób, który powinien trafić do młodego czytelnika, bo przedstawia za każdym razem frapujące historie stojące za kolejno odwiedzanymi artefaktami – a dotyczące m. in. dzieł utraconych i ocalonych w czasie II wojny światowej. Na marginesach znalazły się najważniejsze informacje encyklopedyczne dotyczące Muzeum i jego zbiorów. Tylko odrobinę niepedagogiczna, niewymuszenie zabawna lekcja historii sztuki. Tekstowi towarzyszą wykorzystujące konwencję drzeworytu i kolaż, udane ilustracje.