Jak wyglądają losy Polaków na nowojorskim Greenpoincie? O trudnych początkach życia w Stanach Zjednoczonych, amerykańskich karierach, kultywowaniu polskości na obczyźnie i związkach z krajem ojczystym po latach na emigracji opowiada książka "Greenpoint. Kroniki Małej Polski". Dla wielu Polaków Greenpoint przez lata był miejscem, od którego zaczynała się ich przygoda z wymarzoną Ameryką. Ale dla dużej części z nich stał się także miejscem, w którym się kończyła. Budowanie polskiej społeczności w tej dzielnicy sprawiło, że nadano jej przydomek "Małej Polski". Ewa Winnicka w swojej książce śledzi losy przedstawicieli Polonii na Greenpoincie, którzy odnaleźli tam swoje miejsce na ziemi, a z czasem zrobili wielkie kariery i przeprowadzili się gdzie indziej. To opowieść o amerykańskim śnie, który dla wielu kończył się brutalnym przebudzeniem. Dziś, po latach Greenpoint staje się coraz mniej polski, a charakter dzielnicy się zmienia. Wciąż jednak w świadomości polskich mieszkańców jest miejscem kultywowania ich związków z ojczyzną i narodowej tożsamości. Co mówi nam dziś o nich samych i o współczesnej Polsce? Czy ludzie z "Małej Polski" różnią się czymś od tych, którzy pozostali w kraju? Od autorki Z tunelu metra przy Greenpoint Avenue po raz pierwszy wyszłam na powierzchnię w sierpniu 2001 roku i była to fascynacja od pierwszego wejrzenia. Greenpoint nie przypominał żadnego polskiego miasteczka, a jego mieszkańcy – żadnej społeczności między Odrą a Bugiem. Niczego takiego w Polsce nie było. Greenpoint zdawał się po prostu syropem z Polski. Polską zagęszczoną, słabo rozpuszczającą się w nowojorskim roztworze. Dla kogoś takiego jak ja, kto na progu dorosłego życia pragnął rozłożyć, usystematyzować, obejrzeć z kilku stron i odłożyć na właściwe miejsce elementy własnej tożsamości, stał się najlepszym środowiskiem. Ewa Winnicka