Dwie kolejne (3. i 4.) powieści z liczącego dziesięć tomów i już zakończonego, cyklu szpiegowskiego pt. „Bruderszaft ze śmiercią” osadzonego w latach I wojny światowej pióra rosyjskiego mistrza literatury gatunkowej; poprzednio: „Młokos i diabeł/Cierpienia złamanego serca” (w identycznym wydaniu) na P 01/16. To utrzymane w stworzonej przez autora konwencji „powieści-filmu”, w której klasyczna narracja została wzbogacona o przywodzące na myśl nieme kino plansze z ilustracjami i sugestiami co do ścieżki dźwiękowej, a także wieńczące każdy tom „kroniki” ze zdjęciami z epoki. W obu tomach wracają bohaterowie znani z poprzednich powieści – w „Latającym słoniu” as wywiadu niemieckiego kapitan Josef von Toefels, alias „Zepp”, w „Dzieciach księżyca” młody rosyjski szpieg Aleksiej Parysowicz Romanow. Znajomość poprzednich odsłon cyklu nie jest bezwzględnie wymagana. [z okładki: „Druga odsłona cyklu Bruderszaft ze śmiercią to kolejne dwie minipowieści utrzymane w eksperymentalnej konwencji „powieści-filmu”, która ma na celu połączenie tekstu literackiego z wizualnością dzieła filmowego. W Latającym słoniu poznajemy wyborną historię o szpiegowskich aferach z 1915 roku – aferach, które zrewolucjonizowały rosyjskie lotnictwo… Kapitan Josef von Teofels otrzymuje niecodzienną misję – dostać się do elitarnej załogi Ilji Muromca. Rzeczywistość pokaże, że nie jest to wcale takie proste… W Dzieciach Księżyca napotykamy na agenta rosyjskiego kontrwywiadu, który ma za zadanie rozpracować siatkę szpiegowską. Aby wykonać zadanie, musi przeniknąć do artystycznego klubu i kabaretu „Dzieci Księżyca”. A zbierają się tam ludzie bardzo szczególni − dekadenci…”]