Druga na naszej liście książka duetu, w skład którego wchodzą francuski ilustrator (Bloch) i włoski pisarz o szwajcarskich korzeniach, to mistrzowska przypowieść o wojnie skierowana do dziecięcego czytelnika (tu od razu uwaga – z książką mogą ewentualnie zapoznać się dzieci młodsze niż zasugerowany poziom (II/III – mniej więcej 9 lat i wyżej), ale wówczas lektura powinna odbywać się w towarzystwie dorosłego opiekuna). Autorzy „Wroga” ukazują wojnę niezwykle sugestywnie, ale za pomocą minimalistycznych środków. Sama sytuacja fabularna została ograniczona do niewielkiego wycinka pola bitwy i, dzięki ascetycznie dobranym rekwizytom (karabin, drabina, mundur, hełm) staje się uniwersalna – oto naprzeciw siebie w dwóch niezbyt oddalonych okopach siedzą dwaj anonimowi żołnierze z wrogich armii. Czytelnik śledzi poczynania i myśli tylko jednego z nich, ale egzystencja antagonistów niemal niczym się nie różni – codziennie oddają do siebie po jednym strzale, wyczekują aż ten drugi rozpali ogień, by samemu móc to zrobić i nie paść ofiarą zasadzki, mokną w deszczu i oglądają to samo niebo. Różnica czai się w wyobrażeniu wroga, które, w wyniku propagandowej indoktrynacji, ma bohater książki – wróg „jest dziką bestią”, „Zabija kobiety i dzieci. Zabija bez powodu”, a wojna jest jego winą; trzeba „go zabić, zanim on zabije nas”. W miarę jak wojna się przedłuża, żołnierz coraz bardziej tęskni za pokojem – w końcu postanawia działać, co prowadzi do zaskakującego odkrycia, że wróg jest taki sam jak on i niosącego nadzieję, otwartego finału, w którym postawienie kropki nad „i” autorzy pozostawili czytelnikom.

Oszczędnie wykorzystujące kolor i technikę kolażu ilustracje perfekcyjnie współgrają z ascetyczną, ale jeszcze przez to mocniejszą warstwą literacką, tworząc sugestywny mogący działać na emocje młodych czytelników, obraz wojny i uwypuklają pacyfistyczne przesłanie książki. Polecam.