Kolejna książka popularnej autorki, z zawodu pedagoga-terapeuty, piszącej zarówno dla starszych jak młodszych nastolatków (poprzednio „Bransoletka” p 18/13) to adresowany głównie do czytelników jej cyklu psychologiczno-obyczajowego „Seria Miętowa” (ostatnio „Drzazga” p 22/12), ale nie tylko do nich, zbiór dwunastu opowiadań przez które przewijają się w tle bohaterowie cyklu. Opowiadania, których narratorkami są dziewczyny i kobiety w bardzo różnym wieku (od czternastolatek po przekraczające trzydziestkę) i reprezentujące różne środowiska, jako temat przewodni mają komplikacje emocjonalne i życiowe związane z miłością – niespełnioną, toksyczną, zawiedzioną – i uczuciami błędnie interpretowanymi jako miłość: obok zauroczenia konkretnym osobnikiem także potrzeby bycia wreszcie przez kogokolwiek zauważoną czy pokazania potencjalnym rywalkom własnej umiejętności zdobywania każdego faceta albo utrzymania go przy sobie za wszelką cenę po wdzięczność za okazanie zainteresowanie i tzw. „czystą chemię”. Bohaterki wspominają głównie uczucia źle ulokowane – romans z chłopakiem, który miał stałą dziewczynę i nie zamierzał z nią zrywać, przywiązanie do kandydata na ojczyma, perfidnie punktującego u matki schlebianiem córce, walkę o zatrzymanie chłopaka tak desperacką, że lepiej pogrążyć się w wyobrażaniu sobie jego śmierci zanim inni dowiedzą się, że odszedł, nieudaną próbę awansu społecznego przez związek z dobrze ustawionym finansowo i towarzysko, drogi prowadzące do uzależnienia się od despoty – a ich losy pokazują czytelnikom etyczne pułapki i konsekwencje emocjonalnych decyzji, w części opowiadań w formie zawoalowanej, w pozostałych łopatologicznie. Literacko opowiadania nie odbiegają poziomem od innych książek autorki.