Dwie książki połączone postaciami bohaterek, bliźniaczek Podkowińskich,podobnych do siebie jak dwie krople wody, lecz jakże różnych z charakteru. Historia bojącej się wszystkiego Zosi, nazywanej przez siostrę „głupią ciepłą kluchą z gorgonzolą” i Gosi, pewnej siebie, zadziornej i pyskatej, zdaniem Zosi lekkomyślnej i nieodpowiedzialnej „okropnie fałszywej siostry zdrajczyni”. Typowa opowieść szkolna z konfliktami z nauczycielami i rówieśnikami w tle, z oczywistym motywem zamiany bohaterek-bliźniaczek w sytuacjach dla nich trudnych, np. gdy trzeba wspiąć się na ściankę wspinaczkową, a jest się sportową łamagą, umieszczona we współczesnych, nieco tabloidowych realiach. Książki napisane językiem potocznym, z licznymi wtrętami słów i określeń z gwary młodzieżowej, takich jak spoko-loko, supcio, słitaśny czy super-hiper-cool. Nie to jednak budzi wątpliwości, bo wręcz śmieszne i niewiarygodne byłoby używanie przez bohaterów w tego typu powieści języka literackiego w codziennych sytuacjach. Niepokój wzbudza częste używanie przez bohaterki, pochodzące zresztą z kulturalnego domu, określeń obraźliwych i pejoratywnych pod adresem nielubianych przez siebie osób. Nauczyciel matematyki jest zawsze przez nie nazywany „durnym skunksem” lub „starym capem”, na porządku dziennym są określenia: „głupia bździągwa”, „idiotka”, „chamska małpa”, „supergłupia gęś”, „durna błotna żmija”, itp. na temat koleżanek. Kolegę można natomiast z całej siły kopnąć w nogę i uważać, że nic się nie stało, bo przecież nie powinien nazwać Gosi Gośką-Mośką.

W sumie banalne, mało ambitne pozycje o tym, że każdy ma swoje mocne i słabe strony i że zawsze można liczyć na siostrę bliźniaczkę, choć czasami trudno jest mieć takie samo zdanie. Dla niezbyt wymagających czytelników w wieku 10-13 lat. Obydwie książki można czytać osobno. J.P