Drugi tom udanej trylogii fantasy dla nastolatków pióra amerykańskiego scenarzysty filmowego o hinduskich korzeniach; tom pierwszy pt.: „Akademia dobra i zła” prezentowaliśmy na P 08/15. To dalsze losy dwóch głównych bohaterek poprzedniego tomu, adeptek przypominającej nieco Hogwarth, ukrytej przed resztą świata w Bezkresnej Puszczy Akademii Dobra i Zła, w której do przyszłej „kariery” przygotowuje się bohaterów baśni. Bohaterki te to Sofia, która mimo upodobania do dbałości o urodę i pragnienia, by zostać księżniczką, okazała się mieć doskonałe zadatki na wiedźmę oraz Agata, niespecjalnie dbająca o urodę i obdarzona pesymistycznym oglądem świata córka czarownicy, która z kolei wykazała się predyspozycjami, by księżniczką zostać. Po tym jak dziewczynki w poprzednim tomie udaremniły intrygę demonicznego Dyrektora Szkoły, doprowadziły do pokoju między zwaśnionymi stronami Dobra i Zła i zawiązała się między nimi szorstka przyjaźń w Akademii zaszły potężne zmiany – znów podzieliła się ona na dwa zwalczające obozy, tyle że tym razem według kryterium płci. Dziewczęta pod rządami twardej ręki nowej dyrektorki (tajemnicza dziekan Ewelina) uczą się, że książęta nie są, jak wykazała historia Sofii i Agaty, do niczego w baśniach potrzebni (wykłada się tam zresztą nowy kanon według którego Królewna Śnieżka sama rozbiła szklaną trumnę, a Czerowny Kapturek poderżnął gardło wilkowi) i mogą służyć piękniejszej części baśniowej populacji co najwyżej jako niewolnicy, chłopcy z kolei, wraz z koczującymi pod ich murami zastępami wygnanych z baśniowych królestw książąt, zbierają siły, by pokazać, że jest inaczej.

Z narastającym w Akademii konfliktem przeplata się historia trudnej przyjaźni głównych bohaterek i, zagrażającej temu związkowi, miłości jednej z nich do znanego z poprzedniego tomu syna króla Artura (Tendros) oraz czająca się w tle groźba ze strony pobitego w poprzednim tomie demonicznego Dyrektora. Zwieńczona zaskakującym zakończeniem akcja, podobnie jak w tomie poprzednim łączy dynamikę przygodowej fabuły ze skomplikowanymi moralnymi dylematami, przed którymi, razem z bohaterkami staną, czytelnicy i niesie przesłanie o tym, by nie sądzić po pozorach (tym razem związanych z rolami przypisanymi płciom). Soman Chainani po raz kolejny w błyskotliwy, przewrotny i zabawny sposób wykorzystuje klasyczne toposy z literatury dziecięcej i młodzieżowej – od ludowych baśni po Harry`ego Pottera, wzbogacając je także o własne pomysły i ani przez chwilę nie nudzi, tworzy pogłębione portrety bohaterek (wiarygodnie mocujących się z własnym emocjonalnym dojrzewaniem), a wszystko doprawia dawką dość czarnego humoru. Polecam. Książka spodoba się również dorosłym miłośnikom fantasy.