Pierwsza u nas książka i prawdopodobnie debiut literacki nieznanej polskiej autorki (możliwe, że to jej nieopublikowaną „Bajkę o Misiu i Myszce” wystawił w grudniu 2013 r. poznański Teatr Animacji) zawiera zbiór dziewięciu opowiadanek detektywistycznych adresowanych do dzieci nieco młodszych niż czytelnicy cyklu „Biuro detektywistyczne Lassego i Mai” Martina Widmarka i mniej udanych literacko niż historyjki o dokonaniach detektywa Pozytywki. Ich akcja rozgrywa się w niewielkiej miejscowości nad nieokreślonym oceanem, gdzie mała narratorka (bezimienna i w nieokreślonym wieku, ale umie już biegle pisać) i jej kuzynka (Jo) spędzają z ciocią wakacje, które mogłyby być nudne, gdyby niemal każdy dzień nie przynosił kolejnej zagadki do rozwiązania. Uważna obserwacja otoczenia, starannie sporządzany plan śledztwa i dokumentacja spostrzeżeń i wniosków umożliwiają bohaterkom wykrycie m.in. sprawców podrzucania śmieci pod drzwi kiosku z pocztówkami, kradzieży zapasu waflowych rożków do lodów czy czapki kucharza, włamania do sklepu z ceramiką artystyczną i porwania rasowego pieska najzamożniejszej z mieszkanek, a za każdym razem podejrzani są niemal wszyscy sąsiedzi, poszlaki wskazują na większość z nich i należy dokonać starannej eliminacji zebranych informacji. Opowiadanka są bardzo proste w warstwie fabularnej, z dowcipem bazującym na bezradności dorosłych i akcentem wychowawczym, poprawne językowo, a zagadki nieskomplikowane i skonstruowane według czytelnego schematu - nadają się do samodzielnej lektury na etapie nauki czytania.