Debiut literacki raciborskiego autora, z zawodu pracownika firmy produkującej aparaturę badawczą dla instytutów naukowych (jego drugą książkę pt. ”Lipcowe przypadki Agatki” prezentowaliśmy na p 14/13) to współczesna powieść satyryczno-obyczajowa bazująca na komizmie przeciwieństw i zabawie słowem – głównie tym podsłuchanym, wyrwanym z kontekstu i niewłaściwie interpretowanym. W rozpisanej na damsko-męski dwugłos narracji trzecioklasiści, jedna z trzech naj-najlepszych psiapsiółek na świecie (Martyna) i jeden z trzech prawdziwych kumpli (Grzesiek zwany Smalcem), zastanawiają się nad bezsensem istnienia w ogóle i osobliwością obserwowanych zachowań płci przeciwnej w wydaniu rówieśniczym (bo w niegdysiejsze bycie dziewczynami i chłopakami własnych rodziców uwierzyć nie mogą). Dlaczego chłopakom wszystko wolno, a dziewczyny wszystko wymuszą płaczem, dlaczego one stale się do siebie czulą, a oni kłócą i biją bez szkody dla kumplowania, one są wścibskie, a oni tylko knują, jak by tu narozrabiać. Obie frakcje ze wszystkich sił starają się udowodnić światu – a zwłaszcza stronie przeciwnej – własną wyższość, ale z najwyższym trudem ukrywają rosnące wzajemne zainteresowanie, a muszą się też zmierzyć z codziennymi domowymi i szkolnymi problemami, w których współpraca czasami przydałaby się bardziej niż rywalizacja. Autor wykorzystuje solidnie już wyeksploatowany pomysł, ale robi to z wdziękiem, ma lekkie pióro, umie posłużyć się zaprawionym ironią dowcipem słownym i sytuacyjnym bez niepotrzebnych przerysowań. Sympatyczna lektura rozrywkowa z nienatrętnym przesłaniem dydaktycznym i finałem otwartym na kontynuację.