Nowa książka popularnej francuskiej pisarki to współczesna powieść psychologiczno-obyczajowa, której bohaterów – dwudziestoletnich kobietę i mężczyznę poznajemy w dramatycznej sytuacji. W czasie wycieczki w górach dochodzi do wypadku (jego okoliczności poznajemy dopiero na końcu książki), w wyniku którego mężczyzna wpada do lodowej szczeliny i traci przytomność. Kobieta, która nie może wezwać pomocy z powodu braku zasięgu, a nie chce zostawić go samego, trwa przy towarzyszu przez całą noc i dokonuje rozrachunku ze swoim dotychczasowym życiem, ujawniając jednocześnie charakter łączącego ich związku. Jej soczysty, doskonale wystylizowany na język potoczny, monolog, to opowieść o przyjaźni dziewczyny (Billie) z „czwartego świata”, jak sama to określa, wychowanej w rodzinie dotkniętej alkoholizmem i przemocą z chłopakiem z klasy średniej (Franck), który mimo pozorów też nie ma lekkiego życia – musi ukrywać swój homoseksualizm i prawdziwe zainteresowania przed apodyktycznym i nietolerancyjnym ojcem. Kolejne, często dramatyczne (pojawi się m.in. kwestia prostytucji), życiowe perypetie bohaterów, którzy będą się nawzajem, bezinteresownie przez lata wspierać stanie się dla autorki okazją, by snuć refleksje na temat dalekosiężnych skutków przemocy i niebanalnym, bo złożonym ustami wyjątkowo krewkiej, prawie cynicznej i nieprzebierającej w słowach bohaterki, hołdem złożonym potrzebie doświadczania dobra i piękna. Kameralna, gorzka, ale niepozbawiona nadziei, doskonała w lekturze, udana powieść Gavaldy spodoba się wszystkim miłośnikom gatunku, zwłaszcza tym, których interesują utwory penetrujące mroczniejsze strony społecznego i indywidualnego życia. Poprzednio: „Ostatni raz” na 18/10.