Drugi tom cyklu opowiadań detektywistycznych adresowanych do starszych dzieci (w oryginale ukazały się trzy, u nas „Pan Jaromir na tropie klejnotów” p 6/13). Tym razem tytułowy bohater, inteligentny, spostrzegawczy i imponująco wyedukowany przez poprzedniego właściciela jamnik zatrudniony jako asystent emerytowanego detektywa (Lorda Hubera), znacząco przyczynia się do zdemaskowania sprawców serii niezwykłych kradzieży obrazów, w równie tajemniczy sposób znikających z sal muzealnych, jak po pewnym czasie do nich powracających, gdy z wiedeńskiego Muzeum Historii Sztuki dematerializuje się dzieło Pietera Bruegla Starszego „Zabawy dziecięce”. Chociaż Pan Jaromir nie zawsze rozumie zasady ludzkiej logiki i często nie zgadza się z metodami śledczymi swego pracodawcy, to głównie jego psi instynkt i zmysł obserwacji (o dziwo, bohater rzadko posługuje się węchem) w połączeniu z niewielkimi rozmiarami pomogą w wyjaśnieniu jaką drogą obrazy opuszczały muzea i zapobiegną podmianie oryginału na falsyfikat. Równie atrakcyjna jak poprzedni tom, operująca odpowiednio zawiłą intrygą i lekkim humorem w typie raczej angielskiego, starannie osadzona w realiach topograficznych Wiednia, wyraźnie czerpiąca wzory do wykreowania postaci detektywów i metod ich działania zarówno od Conan Doyle’a, jak i Agathy Christie (z nieodzownym zestawem dziwactw i słabostek głównych bohaterów), lektura dla młodych amatorów literatury detektywistycznej

Druga na naszej liście książka austriackiego autora piszącego dla dzieci (wydał osiem tytułów dla starszych dzieci i ok. czterdziestu książeczek dla młodszych), laureata licznych nagród literackich (m.in. Austriackiej Nagrody dla Książki Dziecięcej i Bologna Ragazzi Award) z zawodu dziennikarza radiowego (studiował germanistykę i dziennikarstwo w Wiedniu) to pierwszy tom cyklu opowiadań detektywistycznych adresowanych do starszych dzieci (w oryginale ukazały się trzy). Ich tytułowy bohater, inteligentny, spostrzegawczy i imponująco wyedukowany przez poprzedniego właściciela jamnik, dodatkowo doświadczony życiowo okresem bezdomności po śmierci opiekuna, wygrywa casting na asystenta ogłoszony przez emerytowanego detektywa (Lorda Hubera) i niemal natychmiast bierze czynny udział w rozwiązywaniu skomplikowanej zagadki kryminalnej. W ekskluzywnym hotelu słynnego kurortu dokonano kradzieży bezcennych klejnotów należących do leciwej kuzynki duńskiej monarchini,, zdobywając pilnowany klucz od pokoju i starannie utajniony szyfr otwierający zamaskowany sejf. W kręgu podejrzanych znaleźli się m.in. właścicielka medalowej psiej królowej piękności, która dziwnym trafem bywała ze swoją pudliczką w pobliżu innych miejsc, z których ginęła biżuteria, arystokratyczny konstruktor-amator i nieustannie skłócona para zamożnych turystów, a detektyw i jego psi asystent wyraźnie różnią się w podejściu do zadania i wyborze metod śledczych… Zdecydowanie ciekawsza, operująca bardziej zawiłą intrygą i lżejszym humorem, bogatsza w ciekawe gadżety i lepiej skonstruowana niż cykl „Biuro detektywistyczne Lassego i Mai” Martina Widmarka, czerpiąca wzory do wykreowania postaci detektywów i metod ich działania zarówno od Conan Doyle’a, jak i Agathy Christie, lektura dla młodych amatorów literatury detektywistycznej