Najnowsza, równie udana powieść znanej angielskiej autorki (ostatnio "Kocia mumia" p 21/06) ponownie podejmuje – także w sprawnej literacko formie i z wykorzystaniem modnego obecnie motywu – problem radzenia sobie ze śmiercią bliskich i przeżywaniem żałoby, tym razem spotęgowanym jeszcze poczuciem winy. Czternastoletnia bohaterka-narratorka (Jade Marshall)i jej najbliższa przyjaciółka (Vicky Waters) już od przedszkola były tak nierozłączne i zgodne, że nazywano je bliźniaczkami. W rzeczywistości jednak od początku narratorka stanowiła raczej lustrzane odbicie i cień ładniejszej, bardziej ekspansywnej i narzucającej jej we wszystkim swoją wolę przyjaciółki, najpopularniejszej dziewczyny w szkole – aż do dnia, w którym po raz pierwszy spróbuje walczyć o własne zdanie, wybierając inne zajęcia pozalekcyjne. Pierwszy i ostatni, bo w trakcie burzliwej kłótni przyjaciółka zbiega z chodnika wprost pod samochód. Zrozpaczonej, nagle osamotnionej i przytłoczonej poczuciem winy narratorce wydaje się, że nie będzie potrafiła żyć bez swojej bliźniaczki. Ale szybko przekona się, że raczej nie zdoła żyć w towarzystwie jej ducha, równie zaborczego i apodyktycznego, domagającego się nieustannej uwagi, spełniania każdej zachcianki, skutecznie torpedującego wszystkie próby podejmowania samodzielnych decyzji i nieustannie obciążającego winą za swoją śmierć. Kiedy wreszcie zrozumie, jak bardzo była – i jest nadal – zdominowana przez przyjaciółkę, podejmie niełatwą walkę o uwolnienie się spod jej destrukcyjnego już wpływu, ratując to, co w ich przyjaźni było naprawdę cenne. Kolejna dobrze napisana i znakomicie skonstruowana, ze zręcznie wykorzystanym motywem ducha uwięzionego na ziemi przez niedokończone sprawy, ciekawie i sugestywnie przedstawionymi portretami psychologicznymi bohaterów, zdecydowanie bardziej wzruszająca i refleksyjna niż zabawna, książka tej autorki.