|a Irlandzka pisarka, Maeve Binchy, jest doskonale znana miłośniczkom prozy psychologiczno-obyczajowej - w ciągu ostaniu lat przetłumaczono jej 9 książek, a wśród nich : "Liliowy autobus"(9/97), "Dublin 4"(18/99) i "Linia Centralna"(5/2000).

|a "Srebrne gody"to następny obrazek z życia przeciętnej rodziny irlandzkiej osiadłej w Anglii. Przygotowywana przez jedną z bohaterek uroczystość dwudziestopięciolecia ślubu jej rodziców wzbudza rozmaite emocje wśród członków rodziny, począwszy od samych zainteresowanych, a na najbliższych przyjaciołach skończywszy. Dla większości z nich minione lata były bowiem czasem zmagania się z rozmaitymi problemami, często zmorami dzieciństwa i młodości, czasem okresem błędów, które później bardzo trudno było zapomnieć. Bohaterka nagle uświadamia sobie, w jak zafałszowanym i pełnym pozorów świecie dotąd żyła - w ich rodzinie obowiązywała zasada nie informowania nikogo, nawet najbliższych przyjaciół o tzw. sprawach rodzinnych, zwłaszcza tych przykrych. Każdy z nich, zarówno matka, ojciec, jak i rodzeństwo, mieli obowiązek odgrywania roli zadowolonych ze wszystkiego i na niewiele tematów dyskutowało się w jej rodzinnym domu. Może więc dlatego jej brat tak szybko i zdecydowanie uciekł w odległe rejony Anglii, aby tam przeobrazić się w farmera, a siostra bohaterki nagle wstąpiła do klasztoru niosącego pomoc ubogim; ona zaś prowadzi raczej samotniczy tryb życia i bardzo uważa na każde wypowiadane słowo. Okazuje się, że ta wieloletnia gra pozorów i niedomówień kryła niespodziewanie dużo tajemnic. Uroczyste przyjęcie staje się nagle momentem, w który te najbardziej bolesne zostają wydobyte na światło dzienne. Ale być może była to ostatnia szansa, aby cała rodzina wyjaśniła sobie wreszcie do końca wiele bardzo ważnych spraw. Powieść czyta się dobrze - tym razem o psychologiczno-moralnych dylematach swoich bohaterów opowiada autorka z pewnym poczuciem humoru. Polecam.