Pierwsza u nas książka angielskiej autorki to jej debiut literacki (z 1989 roku, obecnie, jak informuje we wstępie, poprawiony)i zarazem pierwszy z wydanych dotychczas dziewiętnastu tomów nagrodzonego w 2000r, Sherlock Award cyklu kryminałów historycznych z akcją rozgrywającą się za panowania cesarza Wespazjana (lata 70. n.e.) i udziałem stałego bohatera – detektywa (Marka Dydiusza Falkona) w typie nieco chandlerowskim: trzydziestoletniego cynicznego, autoironicznego twardziela o szlachetnym sercu, dającego się bijać w imię sprawy, nadużywającego alkoholu i miewającego kłopoty w związkach z kobietami. I właśnie zauroczenie pewnego upalnego dnia na Forum Romanum piękną szesnastolatką (Sozją Kamilliną) uciekajacą, jakby od tego zależało jej życie, przed dwoma zbirami, wplącze go w ryzykowną grę, ze spiskiem politycznym w tle. Wynajęty przez senatorską rodzinę ocalonej dziewczyny, weźmie na siebie jej ochronę – bezskuteczną, bo za zbyt dużą wiedzę o pochodącej z brytyjskich kopalń sztabie srebra, która nie trafiła do cesarskiego skarbca, panienka szybko zapłaci życiem. I wtedy detektyw postanowi sam poznać drogi wycieku i przeznaczenie kradzionego kruszcu, wkraczając na grząską ścieżkę, która łatwo może doprowadzić go do zguby. W dowcipnym (z przewagą humoru czarnego i wisielczego, ale lekkiego), napisanym z werwą kryminale mamy zawiłą intrygę, dramatyczne zwroty wartkiej akcji i prawdziwe namiętności – a wszystko ubrane w efektowny (choć niepozbawiony anachronizmów typu lukrowana chałka) rzymski kostium. Niezła lektura rozrywkoaw dla amatorów gatunku.