Najnowsza książka tej autorki (poprzednio adresowane do nastolatków „110 ulic” p 1/03, „Niebieskie nitki” p 12/05, „220 linii” p 12/06, dla dorosłych „Serenada” p 5/07) to także wielowątkowa powieść psychologiczno-obyczajowa dla młodzieży, bardzo dobrze osadzona w naszych współczesnych realiach i poruszająca ważne problemy wieku wchodzenia w dorosłość. Jej głównymi bohaterkami są trzy mieszkanki Anina (Agata, Zosia i Klaudia), uczennice drugiej klasy gimnazjum, z różnych powodów niezbyt lubiane przez kolegów, wyobcowane i z przyklejonymi etykietkami nieprzystosowanej gotki emo, kujonicy i lekkomyślnego nieuka. Żadna z nich nie ma też dobrego kontaktu z rodzicami (gotka nie może darować matce powtórnego małżeństwa, kujonka nigdy nie spełnia wygórowanych wymagań nastawionych tylko na sukces rodziców, zbuntowana przeciw biedzie córka zaharowanej pielęgniarki naiwnie usiłuje realizować model łatwego życia początkującej utrzymanki). Przypadkowo połączy je wspólny pokój podczas „zielonej szkoły” i wspólna kara za znalezione w nim pety i puszki po piwie – czytanie książki pozostającej w powypadkowej śpiączce rówieśnicy. Wybrana lektura i możliwość bezpiecznego wygadania się przed nieprzytomną dziewczyną, a także konieczne w związku ze wspólpracą lepsze wzajemne poznanie się bohaterek, radykalnie odmienią życie całej pozornie skrajnie niedobranej trójki, dając początek dojrzałej, odpowiedzialnej przyjaźni i szanse na spełnienie marzeń. Jak zwykle, autorka tworzy ciekawe i przekonujące portrety psychologiczne nie tylko głównych bohaterek, sugestywnie przedstawia problemy reprezentantów różnych pokoleń, dodatkowo po raz pierwszy wprowadza wątek zjawisk paranormalnych, a dobre dialogi i dyskretnie dowcipna narracja bez moralizowania wzmacniają walory literackie powieści. Polecam.