Poprzednio prezentowaną książką autora wielu publikacji z zakresu historii marynistyki była: „Plamy na banderze” 3/08. Ta monografia poświęcona jest mniej znanej jednostce – podwodnemu okrętowi wojennemu ORP Wilk. Polski podwodny stawiacz min, powstał w latach trzydziestych we Francji. Po wybuchu wojny, w połowie września 1939 uszkodzony po walkach, przedarł się brawurowo przez cieśniny duńskie do Anglii. Tam odremontowany i włączony do floty alianckiej służył do stycznia 1941, gdy jako niezdatny już do działań wojennych przemianowany został na jednostkę szkoleniową. W czasie służby w siłach alianckich zgodną dotąd i dobrze wyszkoloną załogę zaczęły psuć ciągłe konflikty i zatargi, zarówno między oficerami jak i marynarzami niższych stopni. Dochodziło nawet do szkolnych wręcz pomyłek podczas patroli. Sytuacji nie polepszał fakt, że staranowana podczas działań na morzu, uznana za niemiecką jednostka, prawdopodobnie była okrętem pod banderą holenderską. Nie zostało to jednak do końca wyjaśnione, ale plotki stawiały polskich marynarzy w bardzo złym świetle. Doszło do buntu i otwartego konfliktu załogi z oficerami. Jednym z jego skutków było samobójstwo kmdr ppor. Krawczyka. Borowiak stara się przedstawić historię okrętu i związanych z nim ludzi obiektywnie, podpierając się licznymi (publikowanymi w książce), materiałami źródłowymi. Tekst napisany jest bardzo przystępnym językiem, bez nadużywania specjalistycznych terminów, dużo materiału ilustracyjnego – zarówno zdjęć jak i map. Bibliografia podzielona została źródła archiwalne, relacje, wspomnienia i korespondencję. Osobno wydzielone zostały artykuły i opracowania w różnych językach (gł. niem. i ang.). Bardzo dobra publikacja i znakomita propozycja dla miłośników historii wojskowości, II wojny światowej i marynistyki.