|a W znanej serii grzecznych romansów druga powieść tej autorki ("Nigdy nie mów nigdy" p 21/02), skonstruowana według sprawdzonego schematu, nieco sprawniej i wiarygodniej niż poprzednia. Jej bohaterka (Heather Ardrey) w swym niespełna siedemnastoletnim życiu zdązyła zmienić miejsce zamieszkania prawie piędziesiąt razy - z powodu, o którym w głębokiej frustracji nie chce nie tylko mówić, ale nawet myśleć. Dlatego w kolejnym mieście (Denver) i nowej szkole za wszelką cene stara się nie nawiązywać żadnych znajomości, żeby znowu nie przeżywać bólu rozstania. Okazuje się to jednak niemożliwe, bo właśnie tu spotyka trzy wyjątkowo sympatyczne koleżanki, z którymi zaprzyjaźnia się wręcz mimo woli, a z najatrakcyjniejszym chłopakiem w szkole ma wspólne zainteresowania - sportową grę w brydża na dość zaawansowanym poziomie (do tej pory gra przez Internet była jej ucieczką od rzeczywistości). A kiedy dziewczyna uświadamia sobie, że jednak zaangażowała się uczuciowo (w przyjaźń i może coś więcej) staje przed groźbą kolejnej przeprowadzki. I wtedy po raz pierwszy w życiu zaczyna mówić o dręczącym ją problemie - trudnym do zniesienia dla rodziny i kompromitujacym na zewnątrz alkoholizmie ojca. Zwierzenia zaś, zamiast - jak sądziła - zniechęcić do niej fascynującego chłopaka, zwiążą oboje bardziej niż mogła przypuszczać i pomogą bohaterce postawić pierwszy krok na drodze do odzyskania wiary w sens życia. Temat poważny, w realizacji został znacznie spłycony i ugłaskany, ale autorce udało się pokonać granice skrajnej naiwności prezentowanej w większości pozycji z tej serii.