Powieść amerykańskiej pisarki i archeologa z wykształcenia i pasji (w obu dziedzinach) to solidnie osadzona w realiach historycznych i efektownie zbeletryzowana – z interesującą interpretacją wielu nieznanych faktów i zagadek – biografia słynnej egipskiej królowej (z bardziej naukowym podejściem do tematy czytelnicy mogli się zapoznać w książkach „Nefertiti – słoneczna królowa” Joyce Tyldesley p 5/03 i „Echnaton i Nefertiti” Christiana Jacq’a p 6/08). Barwną i dramatyczną historię królowej, bogini i faraona w jednej osobie czytelnicy poznają z relacji jej o dwa lata młodszej siostry (Mutnodżmet), niemal przez całe krótkie życie Nefertiti trwającej u jej boku, uczestniczącej, często wbrew własnej woli, w dworskich intrygach mających zapewnić większą władzę i nieśmiertelność małżonce faraona, a najwyższą pozycję w kraju całej jej rodzinie. Ambitna piętnastolatka, wybrana na żonę Echnatona przez jego matkę (w 1351 r.p.n.e.), miała odwieść nastepcę tronu od ataku na kapłanów Amona i forsowania nowej religii. Ale konieczność rywalizacji o względy władcy z jego pierwszą żoną sprawiła, że Nefertiti stała się główną zwolenniczką jego idei i współtwórczynią nowego kultu i wszystkiego, co było z nim związane. A działania nienawidzącego wszystkiego, czego dokonał jego ojciec, chorobliwie ambitnego i coraz bardziej niezrównoważonego psychicznie Echnatona okazały się zgubne dla jego najbliższych i całego Egiptu… Dobrze napisana, wciągająca i nieżle podbudowana psychologicznie opowieść o kulisach władzy, ambicjach, miłości i stracie, w barwnie odmalowanej scenerii starożytnego Egiptu.