Nowa powieść autora głośnego „Gnoju”, to proza o niemocy . Na książkę składają się trzy historie rozpatrujące życiowe dylematy danego bohatera. Wszystkie opowieści są w pewnym stopniu połączone klamrą kompozycyjną, którą jest tytułowa senność. Wszechogarniająca stagnacja i nieumiejętność znalezienia właściwej drogi prowadzącej do wyjścia z życiowego labiryntu to stałe motywy powieści. Kuczok w introdukcji „Senności” pisze o jednej trzech postaci. Adam, bo tak nazwany został pierwszy bohater otrzymuje dyplom ukończenia Akademii Medycznej. Wydarzenie to stanowi swoisty przełom w jego życiu, ponieważ młody lekarz jest przekonany, że utoruje mu to drogę do kariery zawodowej w większym mieście. Praktyka lekarska w państwowym szpitalu umożliwia mu spotkanie Pięknisia – czarującego młodzieńca o urodzie cherubinka, który zmieni jego dotychczasowe życie. Drugim bohaterem „Senności” jest Robert – jeszcze nie tak dawno wzięty pisarz, aktualnie podnoszący się z kryzysu twórczego pracownik państwowej firmy. Zdobyta dzięki protekcji teścia posada, nie wymaga od niego w zasadzie żadnych pokładów siły. Mieszczące się w suterenie archiwum to doskonałe miejsce do kontemplowania rzeczywistości, oceny ludzi na podstawie fragmentów ich nóg, a także do tłamszenia swoich nieznajdujących zrozumienia wśród innych wizji świata. Róża to gasnąca gwiazda polskiej sceny teatralnej, która ratuje domowy budżet udziałem w reklamach. Kobieta cierpi na nieczęsto spotykaną przypadłość, jaką jest narkolepsja. Silna potrzeba snu dopada bohaterkę na najbardziej niespodziewanych miejscach. Poprzez swoich bohaterów Kuczok pokazuje wielorakość rozwiązań jednej, z pozoru bardzo zagmatwanej życiowej historii. To czy podane przez Kuczoka wyjścia okażą się słuszne dla bohaterów, należy poddać subiektywnej ocenie. Tytułowa senność, to nic innego jak marazm, stagnacja, brak

postępowości. Fabuła nie grzeszy oryginalnością, ale może się podobać. Powieść ma zostać sfilmowana. Według uznania.