Jest to pierwsza u nas powieść brytyjskiej pisarki dla dzieci i młodzieży - uhonorowana literacką nagrodą "The Guardian" i rzeczywiście klasycznie angielska w formie i treści, pomimo współcześnie rozgrywającej się akcji. Jej bohaterki, mieszkające w niewielkim miasteczku w Lincolnshire cztery siostry Conroy (w wieku od sześciu do trzynastu lat), są wręcz uzależnione od czytania książek, rzeczywistość, w której nic ciekawego się nie dzieje, traktując jako kłopotliwy i zbędny dodatek do nałogowo pochłanianej lektury o dowolnej treści. Odrywane od ulubionego zajęcia, zachowują się nie zawsze zgodnie z zasadami i normami obowiązującymi w nieinteresującym je świecie, zdobywając sobie opinię w najlepszym razie bardzo źle wychowanych, a w najgorszym - poszkodowanych na umyśle. Kiedy więc rodzice dziewczynek nieoczekiwanie otrzymują spadek i zamierzają wyremontować dom, zatroskana stylem życia wnuczek babcia postanawia zabrać je do siebie na wieś na wakacje i zastosować radykalną kurację odwykową: żadnych książek, tylko pomoc w drobnych zajęciach domowych i letnie rozrywki stosowne dla panienek w tym wieku. Zszokowane dziewczynki początkowo uważają ten stan rzeczy za najstraszliwsze nieszczęście i próbują sobie radzić sposobami, które w otoczeniu ugruntowują opinię o ich odchyleniu od normy, ale (wbrew pozorom wcale nie taka konserwatywna i sadystyczna) babcia stopniowo i niepostrzeżenie odkrywa przed nimi uroki świata pozaliterackiego, płacąc zresztą za ten sukces bardzo wysoką cenę. Książka jest nieźle skonstruowana i napisana, w miarę dowcipna, ale jej koncepcja (oparta na zderzeniu niekonwencjonalnych charakterów i zachowań dziewczynek z klasycznymi angielskimi "zasadami") może nie zostać doceniona przez młodych mieszkańców kontynentu. Według uznania.