Drugi tom współczesnej fantasy przygodowej, sprawnie realizującej klasyczne reguły gatunku („Dryfujący Dom: pierwsza podróż” na p 8/07). Tuż przed drugim wyjazdem do ekscentrycznego wuja w Kanadzie, tym razem na oczekiwane wakacje, młodzi bohaterowie, troje przyrodniego rodzeństwa (dwunastoletnia Zuza, dziewięcioletni Karol i pięcioletni Makary Oakenfeldowie) otrzymują dziwną przesyłkę – tajemniczą księgę przedstawiającą najsłynniejsze miejsca, które uległy zagładzie – Atlantydę, Troję, Pompeje, Timbuktu i wiele innych, aż po Hiroszimę i… ich rodzinny Nowy Jork. A tuż po przyjeździe do Dryfującego Domu przekonują się, że czeka ich kolejna misja zbawiania świata, tym razem zapobieżenia równie niszczycielskiemu jak próba jego cofania, nadmiernemu przyspieszeniu czasu, o którym marzyli w różnych epokach ludzie żądni wiedzy i władzy. Rozdzielone przez poszukującą swojej bliźniaczej, a właściwie lustrzanej części księgę rodzeństwo czeka następna pełna niebezpieczeństw, wymagająca odwagi, determinacji, mądrości i sprytu podróż w czasie, w trakcie której odwiedzą m.in. piętnastowieczną osadę wikingów na Grenlandii, Indian wymarłego plemienia Huronówi budowę wieży Babel, stykając się z inuicką i indiańską magią i przeżywając mnóstwo mrożących krew w żyłach przygód. Autor umiejętnie łączy żywą, osadzoną w barwnie i sugestywnie odmalowanych realiach, pełną zaskakujących wydarzeń i spotkań z całą galerią historycznych i legendarnych postaci akcję z refleksją na temat przemijania, walki z przeznaczeniem, szansy zachowania równowagi w opanowanym przez żądnych władzy ludzi świecie i niełatwego dokonywania wyboru. Tam, gdzie podobał się poprzedni tom.