W najnowszej swojej książce autor „Księcia przypływów”(14/96), „Władców dyscypliny” (14/96) i „Muzyki plaży” (16/96) znowu sięga do materiałów autobiograficznych, aby napisać powieść o uniwersalnych treściach. Tym razem kanwą jego opowieści staje się jeden z ważniejszych rozdziałów w życiu pisarza – jego kariera koszykarza, która rozpoczęła się już w szkole podstawowej. Zakończył ją właściwie ten fatalny, już w akademickich barwach rozgrywany sezon roku 1967 roku, kiedy to jego drużyna ponosiła klęskę za klęskę. Ale, jak autor mówi we wstępie - był to najbardziej pouczający i ważny okres w jego biografii osobistej, bo zakończył proces jego dojrzewania moralnego oraz intelektualnego i pomógł mu wybrać przyszłość. Otworzył zupełnie nowy, dorosły rozdział w jego życiu – życiorys pisarza. Autor sięga tu do różnych epizodów z tego „koszykarskiego” wątku. – opowiada o rozmaitych sytuacjach na boisku, w szatni i poza nimi, rysuje portrety swoich przyjaciół, trenerów, rywali. Jest też w tle jego rodzinny dramat z ojcem-sadystą w roli głównej. Ale jest to przede wszystkim wspaniale napisana powieść o dojrzewaniu, o młodych ludziach i więziach, które tworzą, o przegrywaniu i lekcjach, których klęska udziela, o poszukiwaniu własnej tożsamości i swojego miejsca w świecie. A także o młodym człowieku, który nagle z akademickiego sportowca staje się sławnym pisarzem. Pod piórem Conroya powieść o sporcie przeobraża w wielowątkowe studium psychologiczne i obyczajowe. A przede wszystkim atrakcyjną fabularnie historię o przyjaźni, sportowej walce, studenckich miłościach, moralnych rozterkach sugestywnie wpisaną w specyficzny koloryt lat sześćdziesiątych...Polecam.