Druga u nas książka niemieckiej autorki („Miętuski” p 3/07) to pierwszy tom również dość słabej literacko powieści środowiskowej dla nastolatek, poruszający temat przyjaźni i walki o niezależność. Kiedy wychowywana po śmierci rodziców przez babcię bohaterka (Sara) nieoczekiwanie już po rozpoczęciu roku szkolnego trafia do gimnazjum z internatem mieszczącego się w dawnym zamku potentata przetwórstwa rybnego (starszą panią czeka poważna operacja i długa rehabilitacja), od pierwszej chwili wpada pomiędzy dwie apodyktyczne i egocentryczne dziewczyny. Z jedną z nich, pewną siebie, pyskatą indywidualistką (Diną) dzieli ławkę w klasie, z drugą, złośliwą i zarozumiałą córką sławnego muzyka (Nelly) pokój w internacie. Ta pierwsza, korzystając z zaskoczenia „nowej”, od razu mianuje się jej najlepszą przyjaciółką i oczekuje pełnej zgodności poglądów na wszystko oraz pomocy w rozwiązaniu problemów uczuciowych. Ale niebawem pomocy potrzebuje też współlokatorka z pokoju – i w ten sposób bohaterka nagle staje się przyjaciółką obu dziewczynek, które nawzajem się nie cierpią. Na dodatek ma się jeszcze dowiedzieć, którą z nich woli superfajny chłopak. Początkowo zdominowana przez obie przyjaciółki, spokojna i zrównoważona dziewczynka, przypominając sobie rady babci, powoli zaczyna walkę o prawo do własnych wyborów, decyzji i opinii, co nie będzie łatwe, ale nie niemożliwe. Interesująca problematyka i fabuła osadzona w „z życia wziętych” realiach szkolnej codzienności mogłyby stworzyć udaną całość, gdyby nie słaby poziom literacki książki – z płytką podbudową psychologiczną i ciężkim, drętwym stylem odbierającym akcji cały dynamizm. Według uznania.