Czwarta książka tej autorki, znanej z dwóch powieści dla pań („Kolejka dni” p 17/06, „Posłuchaj, Alali” p 1/07) to drugi tom cyklu powieściowego dla nastolatek („Francuski przyjaciel” p 14/07). Bohaterka-narratorka, jak sama nieustannie podkreśla, piętnastolatka nietypowa i niedzisiejsza, już jako szczęśliwa dziewczyna zakochanego w niej dotychczasowego kumpla (adoptowanego przez polsko-francuskie małżeństwo i tylko w czasie wakacji odwiedzającego babcię w Polsce Sewera), została wraz z pozostałą trójką przyjaciół zaproszona przez niego na dwutygodniowy pobyt w Paryżu. Oczywiście najważniejsze wydaje się zwiedzanie fascynującego miasta marzeń (przy czym autorka nie szczędzi czytelnikom informacji turystycznych i historyczno-kulturowych), ale nie tylko to zaprząta uwagę bohaterów. Ukochany chłopak daje narratorce niedwuznaczne powody do zazdrości i nie widzi powodu do jakichkolwiek wyjaśnień, a wszystkim rzucają się w oczy jego bardzo niedobre relacje z przybranymi rodzicami, których też nie zamierza komentować. Rozstanie grozi też drugiej równie niedawno powstałej parze, w której uczucia zostały wyraźnie nierównoniernie rozłożone, a ekscytujący Paryż i jego barwni, wyemancypowani młodzi mieszkańcy (krewni i znajomi godpodarza) wywierają na przybyszach z polskiej prowincji niemałe wrażenie. W tej sytuacji niełatwo będzie zrozumieć i uporządkować własne emocje, nie dać się ponieść tym negatywnym, oddzielić pozory od rzeczywistości, zweryfikować oczekiwania i zgłębić siłę łączącego bohaterów uczucia. A ono jeszcze raz pomoże w rozwikłaniu wielu komplikacji.

Nadal jest to sympatyczna i krzepiąca opowieść o prawdziwej przyjaźni, subtelnych urokach pierwszej zaskakująco dojrzałej miłości i niełatwej sztuce porozumienia między pokoleniami, ale zdecydowanie słabsza literacko – z niedociągnięciami konstrukcyjnymi i logicznymi oraz osobliwymi, nie wynikającymi ze stylizacji na język naastolatki (skądinąd wyjątkowo oczytanej) potknięciami frazeologicznymi.