Pierwsza u nas książka autorki – jak informuje wydawnictwo – kilku tomików poetyckich, przygotowana we współpracy z Działem Integracyjno-Biblioterapeutycznym Biblioteki Śląskiej, to napisana zarazem ”ku pokrzepieniu serc” osób znajdujących się w sytuacji podobnej do bohaterki i dla zwrócenia uwagi otoczenia na problem, opowieść o radzeniu sobie z nieoczekiwaną niepełnosprawnością. Gdy trzynastoletnia bohaterka-narratorka (Aleksandra), mistrzyni pływacka, z własnej winy ulega wypadkowi (skok na główkę do wody), który na zawsze pozbawi ją władzy w nogach, początkowo oczywiście przeżywa okres buntu, rozpaczy i agresji wobec otoczenia. Ale cała seria rozmów z tajemniczym powiewem wiatru – może tchnieniem jej Anioła Stróża lub kogoś jeszcze znaczniejszego – powoli odkrywa przed dziewczynką nieznane obszary otaczającego ją świata, których wcześniej nie dostrzegała, zapatrzona w siebie i swoje sukcesy sportowe. Wsłuchana w głos wiatru, bohaterka stopniowo uczy się nowego życia, dowiaduje się, ile osób w podobnej do niej sytuacji, zamiast rozpaczać nad tym, co straciły, potrafi cieszyć się tym, co jest i będzie w stanie osiągnąć, a poznając ich osobiście, uczy się od nich akceptacji swojej sytuacji. Teraz może już wrócić do świata zdrowych, a wiatr pójdzie pomagać innym. Opowiedziana trochę w konwencji realistyczno-magicznej, z pogranicza snu, wyobraźni i rzeczywistości historia rehabilitacji i adaptacji nastolatki do nowego życia, to zbeletryzowany i działający na emocje poradnik dla doświadczających niepełnosprawności nastolatków, ich zagubionych w nowej sytuacji najbliższych, ale też otoczenia od którego niepełnosprawni oczekują zrozumienia i akceptacji, a nie litości. Polecam.